binnenland, 700 km ten noorden van kaap Komorin. In hun liturgie gebruiken die christenen het Syrisch.” *** 5. Citaat uit het boek ‘Franciskus Xaverius’, door James  Brodrick, S. J.  Op het ogenblik is Mylapore (hier ziet men weer hoe ongelijk deze naam geschreven wordt) maar een voorstad van het kleine, snel aangegroeide Madras, maar Sint-Tomas leeft er nog altijd als vanouds en geniet er nog veel eer en aanzien. In liefde en dankbaarheid van de kant van India, gaat de herinnering aan Franciskus Xaverius daar onverbrekelijk mee samen. Uit Mylapore schreef hij 3 brieven, waarvan één bewaard bleef. Daarin zegt hij o.m. dat hij zich in het heiligdom van Sint-Tomas tot taak stelde onafgebroken te bidden dat God hem zijn allerheiligste Wil kenbaar zou maken en hem het vaste besluit zou inprenten die Wil te volbrengen … enz. Toen de Portugezen zich te Mylapore vestigden, troffen zij de kerk en het graf van de apostel Tomas in erg vervallen toestand aan. Zij deden hun best het kerkje weer op te bouwen met een huisje voor de geestelijke die het moest bedienen. Dit laatste bestond uit slechts een keuken en een slaapkamer; het was van de kerk afgescheiden door een tuin van dezelfde minieme afmetingen en in dit miniatuurtuintje was tegen de muur van het heiligdom van de apostel een schuurtje aangebouwd. Er werden 2 kaarsen in bewaard. In Franciskus’ tijd was de pastoor van San Tomé een zekere Gaspar Coelho. Vier maanden was hij de gastheer van de H. Franciskus Xaverius. “Haast iedere nacht”, zo vertelt deze pastoor, “ging de heilige het huis uit en begaf zich door het tuintje naar de kleine schuur, maar nooit liet hij zich ontvallen wat hij in die nachtelijke uitstapjes beleefde, maar ik kon wel raden dat hij ging bidden en zich kastijden.” Fascikel 36 239