zat onder een boog vóór het altaar, het beeld hing boven in het gewelf met vele brandende lampen ervóór; het was geheel onduidelijk en bruin geworden. Zij hebben (in de loop van de tijden) allerlei genaden door het beeld bekomen en zij vereren het, omdat zij wonderen ervan gezien hebben. Zij hebben de besnijdenis en menen dat de zielen (van de gestorvenen) weer in andere mensen, in kinderen verhuizen. Zij kennen hun juiste oorsprong niet meer; zij stammen van slaven af, die met Arabische reizigers tot de doop van Joannes in het begin gekomen waren en die buiten de doop van Joannes verder niets meer vernomen hadden, aangezien zij daarna weggetrokken zijn. Zij moeten nog vele heidense elementen en opvattingen behouden hebben, want zij bezitten geheime boeken, die een soort van openbaring bevatten. Zij bedrijven ook toverij met het verbranden van voorwerpen die aan andere mensen toebehoren, om deze te betoveren en ook wel om het leven te brengen. De priesters dragen op de ene naakte arm een getatoeëerd kruis, om reden meen ik, dat Joannes altijd een kruis op zijn staf droeg. Zij hebben de borst meestal bloot en dragen ook een stuk weefsel van kamelenhaar dwars over de schouders. Zij weten niet wat Joannes bij de doop zegde en gebruiken als formule: “Ik doop u met de doop waarmee Joannes doopte.” Ik weet niet goed te onderscheiden wat, in hetgeen ik verteld heb, tot de tijden van Lukas behoort of tot latere. Fascikel 36 265