gestolen. Hierom hadden de dieven het haar ook voor een kleinigheid afgestaan. Tobias kende die mensen en was op de hoogte van het geval. Zijn vrouw echter lachte hem om zijn scrupule uit. Haar spotternij was ook een voorafbeelding van de spot der Farizeeën en wetkundige letterknechten met de vrome Joden en Essenen; ze verbeeldde de verhouding tussen beide partijen; deze verhouding kan ik echter nu niet ophelderen. De engel Rafael loog niet met te zeggen dat hij Azarias was, de zoon van Ananias, want deze namen beduiden zoveel als ‘Hulp van de Heer’, ‘Hulp van de wolk van de Heer’. De engel Rafael die de jonge Tobias begeleidde, was een voorstelling van de leiding door God van de mensengeslachten, het bewaren en besturen van de ‘zegen’ tot de komst van Maria en haar onbevlekte Ontvangenis toe. In het gebed van de oude Tobias en van Sara, dochter van Raguel, dat ik gelijktijdig voor de troon van God gebracht en verhoord zag worden, herkende ik een beeld van de smekingen en verzuchtingen van het gelovige Israël en de dochter van Sion om de komst van het Heil. Ook was het nog een beeld van het gelijktijdig roepen van Joakim en Anna om het Kind der belofte, die op hetzelfde ogenblik hemelwaarts schreiden, hoewel ze ver van mekaar op verschillende plaatsen verbleven. De blindheid van de oude Tobias, het schimpen en ruziën van zijn vrouw tegen hem waren ook nog een zinspeling op Joakims kinderloosheid, die hem de verwerping van zijn offer in de tempel op de hals haalde. De zeven door Satan omgebrachte mannen van Sara, dochter van Raguel, waren ten gevolge van hun wellustigheid omgekomen, want Sara had de belofte gedaan slechts aan een vrome en kuise man te willen toebehoren. Fascikel 37 361