overigens in de onmogelijkheid verkeerden de Evangeliën te vervalsen of er iets onechts aan toe te voegen. Ook zijn leven is er beschreven zoals het verlopen is, hoewel niet volledig en slechts bij trekken, wat er aanstonds een verschillend aanzicht aan kan geven. Dat de eerste en latere christenen daaraan getornd zouden hebben, wordt nu veelvuldig, vals en goddeloos beweerd, doch de visioenen van K. Emmerick hebben deze laster en dwaalleer grondig weerlegd. Emmanuel heeft het LEVEN van Christus ontsluierd en Katarina’s visioenen hebben van de Evangeliën een open boek gemaakt. Veel van wat in deze laatste een probleem of tegenspraak scheen te zijn, werd erdoor geliquideerd en dit heel vaak op de eenvoudigste manier. Ook zijn alle lezers, zodra ze een weinig hebben nagedacht, tot het besef gekomen dat ze getuige zijn geweest van een geweldig, langdurig wonder, het wonder nl. dat een bestendig, voortdurend dodelijk zieke persoon op haar lijdensbed jarenlang, dag na dag, het leven van Christus, onze hele heilsgeschiedenis heeft aanschouwd, ze heeft verhaald, terwijl dit alles overeenstemt met hetgeen wij erover weten uit de betrouwbaarste bronnen. Dit brengt ook mee dat wij Jezus’ tijdgenoten absoluut niet te benijden hebben. Integendeel, wij hebben er veel op voor. Immers, zij konden slechts een enkele keer Jezus’ handelingen aanschouwen, terwijl wij het verhaal en de beschrijving ervan kunnen herlezen en opnieuw beschouwen zo vaak als wij het verlangen. Hiervan is de vrucht een rotsvast geloof, een vaste hoop en een vurige liefde. Uit dit betoog volgt nog – wat we reeds benadrukten en nog eens herhalen, dat de moderne twijfelziekte om geloofswaarheden te ontkennen of om ze anders en nieuw uit te leggen of om de werkelijkheid van evangelieverhalen te negeren, een ondermijning en ontkenning is van het geloof. Fascikel 37 479