uit hun midden gekomen. Zij woonden in groot getal in de woestijn in de gebergten Horeb en Karmel. Ook in Egypte zag ik in een later tijdperk velen van hen. Ik heb ook gezien dat zij door oorlog een tijdlang van de Horeb verdreven en door nieuwe Uit de H. Schrift is op te maken dat zij een soortgelijk leven als de Essenen leidden. Reeds in de periode van Samuel en Saül, d.i. omstreeks 1100 bestonden er profetenleerlingen. Ze worden nogmaals vermeld ten tijde van Elias (870) en onder diens opvolger Elizeüs. In de H. Schrift worden meerdere plaatsen genoemd waar zulke groepen leefden: te Giba, Ramata, Betel, Gilgal, Jericho. Zulk een groep heette school, d.i. vereniging, gemeenschap en aan ’t hoofd stond een overste, die zijn leerlingen Gods Wet voorhield en verklaarde; niet zelden was hij bovennatuurlijk verlicht en begunstigd. Elias schijnt aan het hoofd van zulk een school gestaan te hebben. Tijdens de vervolging van Achab leefden velen van hen verborgen in de spelonken van de Karmel. Na Elias werd Elizeüs als hun hoofd door hen erkend. Zulke communiteiten telden soms tot 100 leden (II Kon. 4, 43). Tot die instelling behoorden ook gehuwde personen (II Kon. 4, 1), maar zij leidden geen gemeenschappelijk leven zoals de strikte ordeleden. Hun doel was om door een heilige levenswandel God te verheerlijken, eigen volmaaktheid te bewerken en de godsdienst te bevorderen en aan de naaste al e goed te bewijzen. Uit de H. Schrift kan nog worden afgeleid dat hun leven beter en duurzamer ingericht was ten tijde van Elias (cfr. D.B. Ecole 2). De oude exegeten, in navolging van Hiëronymus, Cassianus, Isidorus zagen in hen een soort kloosterlingen, die zich onder het gezag van een overste oefenden in alle praktijken van het kloosterleven. Ook onder hen werden profeten gevonden (cfr. II Kon. 2, 3-7). Zoals bij de Essenen verving bij hen een eed de beloften van ons kloosterleven. Het schijnt dus wel dat die profetenleerlingen essentieel hetzelfde leven leidden als de Essenen en, daar K.E. beweert dat ze uit hen voortgekomen zijn, er misschien een vertakking van waren. Ten tijde van Elias waren zij beter ingericht, zegden wij. Dit stemt overeen met wat K.E. zal zeggen dat Elias de levenswijze van de Essenen, of hoe zij toen ook heetten, doeltreffender geregeld heeft. Dit belet niet dat Jesaja ze later nog beter organiseerde (zie nr. 3). Fascikel 1 26