handeling en dit kwam steeds overeen met het ogenblik van de genezing. Ik zag dat de Essenen op Horeb in de wanden van hun spelonken getraliede holten hadden; zij bewaarden daarin zorgvuldig oude, heilige gebeenten, die zij netjes in boomwol en zijde gewikkeld hadden. Dit waren gebeenten van profeten die hier gewoond hadden en ook van Israëlieten die in die omgeving gestorven waren. Er stonden kleine potten bij met levende, groene planten; zij plaatsten brandende lampen vóór die gebeenten, vereerden die en baden er bij. 6. Alle ongehuwde Essenen die op Horeb en elders een gemeenschappelijk leven leidden waren van een buitengewone zindelijkheid; zij droegen lange witte klederen. Hun opperhoofd op de berg Horeb droeg bij bepaalde gebedsplechtigheden een eigenaardig, wonderlijk priesterornaat; het vertoonde een grote overeenkomst met dat van de Hogepriester te Jeruzalem, maar het was korter en minder luxueus. Wanneer hij in de grot van Elias op de berg Horeb tot God bad en dan profeteerde, was hij steeds uitgedost met dit heilig kleed dat uit zowat acht delen bestond. Hieronder was een zeer eerbiedwaardig, heilig stuk, een soort schouderkleed of scapulier16, dat borst en rug bedekt en dat Mozes op het blote lijf 16 Een soort schouderkleed of scapulier. – Met het oog op de verdere, veel belangrijker verhalen en commentaren gaan wij hier niet in op de gewaden van de hogepriester te Jeruzalem, waarvan die van Arkos een nabootsing waren. Alleen geven wij wat uitleg over het door K. zo genaamde scapulier, maar ook hiervan slaan wij K.’s uiterst gedetailleerde beschrijving over. Zij spreekt herhaaldelijk en wel onder verschillende benamingen van een scapulier, een volkskledingstuk dat men op het blote lijf droeg; het bestond uit twee stukken nogal stijve stoffe, die tot tamelijk laag borst en rug bedekten, met een band op de schouders samenhingen en onder de armen op de heupen eveneens verbonden waren. Dit kleed was bij Arkos primitief gebleven. Fascikel 1 31