14. Op deze manier brachten zij nu nog wel 7 jaren in het huis van Anna’s vader door: ik kon dit opmaken uit de leeftijd van hun eerste kind. Toen namen zij het besluit niet langer in het ouderlijk huis te blijven en het goed dat hun juist van Joakims ouders in de omstreken van Nazareth ten deel gevallen was, te betrekken. Hun oogmerk hierbij was daar, in de eenzaamheid, hun echtelijk leven van voren af aan te herbeginnen en door een nog heiliger levenswandel Gods zegen over hun echtverbintenis neer te trekken. Ik zag dit besluit in het gezin met aller goedvinden genomen worden en hoe nu Anna's    ouders de benodigdheden voor de eigen huishouding van hun kinderen in gereedheid brachten. Zij verdeelden kudden en zonderden voor de verhuizende echtgenoten ossen, ezels en schapen af. Deze dieren waren groter dan hier in ons land. Vóór de deur werden op de ezels en ossen allerhande huisraad, vaatwerk en klederen geladen. Hierbij zag ik die simpele mensen even handig om de dieren te bevrachten als de dieren gewillig om de lading te ontvangen en weg te brengen. Wij kunnen onze goederen nauwelijks even behendig op wagens laden, als die lieden het op hun dieren konden32. Zij bezaten een mooie huisraad; al het vaatwerk was kunstiger versierd dan tegenwoordig (d.i. in 1820); het was als had voor ieder stuk een speciale aandrijving, inspiratie, gezindheid en liefde de werkmeester bezield. Ik zag hoe zij breekbare kruiken, die schoon van vorm en kunstig met beeldwerk versierd waren, met o m s vulden en omwonden; dan bonden zij die aan de beide einden van een riem vast en hingen ze op de rug van de dieren. Op de vrij gebleven bovenrug laadden zij allerlei pakken, bonte dekens en kledingstukken. Ook zag ik hoe zij op de dieren nog kostbare, met goud bestikte dekens laadden en hoe de verhuizende 32 Over dit behendig beladen van dieren plaatsen wij een opmerking in nr. 59. Fascikel 1 61