Joakim wordt in de tempel gehoond. Hij trekt zich in de eenzaamheid bij zijn verste kudden terug. 18. Nadat die heilige echtgenoten nu reeds zo vele jaren tevergeefs Gods zegen over hun huwelijk afgesmeekt hadden, zag ik dat Joakim weer een offer naar de tempel wilde brengen37 . Beiden bereidden zich door versterving erop voor. Ik zag hen in boeteklederen gehuld, ‘s nachts op de harde grond liggen. Nog vóór het dag-aanbreken trok Joakim het veld in naar zijn kudden op de weilanden, terwijl Anna alleen achterbleef. Spoedig hierop zag ik dat Anna hem dienstknechten met duiven en ander gevogelte (nl. tortels) in kooien, en bovendien velerlei andere voorwerpen in korven achterna zond, om dat alles in de tempel ten offer te brengen. Joakim nam twee ezels en belaadde ze met deze en nog andere korven, waarin hij drie, meen ik, kleine witte, dartele dieren met lange halzen gestoken had. Waren het lammeren of geitenbokjes, ik weet het niet meer. Hij had op een stok een lantaarn mee, waarvan het licht flikkerde als in een uitgeholde kalbas. Ik zag hem dagen later met zijn knechten en lastdieren aankomen op een schoon groen, grasrijk weiland tussen Betanië en Jeruzalem, waar ik later ook Jezus dikwijls zag verwijlen. 37 Dit verhaal is zeer bekend en is een bron van inspiratie geweest voor vele kunstenaars; men vindt het in het apocrief evangelie van Jakobus. Sommige gedeelten van dit profaan evangelie gaan terug tot tegen de 1e eeuw. Eens voorgoed zij hier opgemerkt dat niet alles verzinsel is wat de apocriefen vertellen, dus dat ook de redenering onlogisch is: omdat het in de apocriefen staat is het vals. Ook dat K.E. de feiten die zij met apocriefen gemeen heeft, steeds op haar eigen oorspronkelijke, onafhankelijke manier verhaalt, redelijk, aanvaardbaar en natuurlijk. Fascikel 1 71