Ik zag hoe de wolk zich verdeelde en in zekere heilige of begenadigde gewesten in witte dauwwolkjes neer wervelde: het was daar, waar godvrezende mensen woonden, die het Heil verlangden en vurig afsmeekten. Ik zag deze wolkjes regenboogkleurige randen krijgen en de regen zich in hun midden samentrekken als tot een parel in zijn schelp. Ik ontving de verklaring dat dit een voorafbeelding was, en dat uit die gezegende plaatsen, waar de wolk zich in witte wervelwolkjes neergelaten had, de medewerking tot de komst van de H. Maagd werkelijk voortgekomen is. Ik zag ook hoe Elias in dit profetisch visioen, terwijl de wolk omhoog steeg, vier geheimen met betrekking tot de H. Maagd erkende. Door storende omstandigheden ben ik spijtig de bijzonderheden daarvan met nog zeer veel andere dingen vergeten. Hieruit erkende Elias o.m. dat Maria in het zevende profeteerde (Hoofdstuk 8, 23 en volgende) in verband met de openbaring van de Messias, die op en rond het Meer van Galilea zal beginnen met zijn evangelische verkondiging en zodoende de dorre aarde geestelijk zal verkwikken en vruchtbaar maken. De scène, door I Kon. 18, 41-46 verhaald, is dus echt gebeurd: de regenwolk welke de dienaar van Elias uit de Zee (van Neftali) zag opstijgen, maakte een einde aan de werkelijke fysische droogte, waardoor het land reeds zo lang was geteisterd. Maar wat betreft het voorafbeeldend karakter van die weldoende regen, de Bijbel zegt niet dat ook Elias’ dienaar toen alles begrepen en gezien heeft wat de biddende profeet mocht aanschouwen en wat, na hem, de christelijke Kerkvaders over dat regenwolkje van Elias hebben geleerd als een van de bijbelse voorafbeeldingen van Onze-Lieve-Vrouw, Moeder van de Messias: Ave, levis nubes, quae coelestem pluviam inspergis (S. Tharasius). De aanblik van het Meer van Galilea was dus blijkbaar een zinnebeeld van de toestand in de harten van de mensen. Ter verduidelijking kunnen wij verwijzen naar de ‘Dromen’ d.w.z. naar de aanschouwingen van Don Bosco. Het gebeurde dat deze Heilige zijn spelende straatjongens van Turijn vanop een balkon in het oog hield en dan ineens inzicht kreeg in de toestand van hun geweten: verzwerende of verschrompelde lichaamsdelen, of andere ziekelijke toestanden, die alleen voor hemzelf, Don Bosco, waarneembaar en verstaanbaar waren, als zinnebeelden van bepaalde zonden en gebreken. Fascikel 2 129