Ik zag ook de invoering van het feest in Frankrijk en hoe de H. Bernardus de pen er tegen opnam, omdat het initiatief van deze invoering niet was uitgegaan van Rome91. *** De H. Anselmus zette het bestuur van zijn aartsbisdom voort in dezelfde geest en hield het vuur en de godsvrucht erin, hijzelf was trouwens een vurig vereerder van dit grote voorrecht van Maria. Dit duurde tot zijn dood in 1109 (1093-1109). Na Anselmus’ dood verslapte die vurigheid en wij lezen in zijn door Eadmer beschreven leven deze merkwaardige, zeer actuele woorden: “Vroeger werd dit feest door een groter getal (mensen en kerken) gevierd, vooral door zulken in wie een vrijmoedige eenvoud en zeer nederige godsvrucht samengingen, maar sinds de menselijke geest zich heeft laten beheersen door de hartstocht van de wetenschap en door de manie om alles kritisch uit te pluizen, heeft men deze plechtigheid weer laten varen, en dit tot grote teleurstelling van de eenvoudige armen. Onder voorwendsel dat het feit onvoldoende bewezen is, heeft men het feest weer tot niets herleid.” *** Nochtans bloeide een 10- of 20-tal jaren later op vele plaatsen het feest opnieuw. De promotor van deze heropbloei was Anselmus de Jongere, neef van de hiervóór genoemde. Hij zorgde ervoor dat het allereerst in zijn eigen klooster van de H. Edmondus te St. Edmond-Bury plechtig gevierd werd, om van daaruit ook elders ingang te vinden. Gelegenheid daartoe ontbrak hem niet, want van 1120 tot 1148 bestuurde hij als abt dit klooster. Hinderpalen en moeilijkheden, zelfs van hogerhand, wist hij, in samenwerking met anderen (b.v. Osbert de Clare) te boven te komen. 91 Het feest drong uit Normandië en Engeland in Frankrijk door. De kanunniken van Lyon namen het over en ijverden ervoor. Evenwel stond de grote heilige en Maria-vereerder Bernardus er sceptisch tegenover. Hij volgde de beweging met een achterdochtig oog, vooral omdat het initiatief niet uitgegaan was van Rome. Tot op een zeker ogenblik liet hij alles stilzwijgend en oogluikend gebeuren, terwille van de godsvrucht, eenvoud, vrome bedoeling en Marialiefde van hen die dit voorrecht van Maria vereerden en het feest ervan vierden. Toen hij oordeelde dat het uur gekomen was om protest aan te tekenen, schreef hij, hetzij in 1130 of 1138 een brief aan de genoemde kanunniken van Lyon. Nochtans kon Bernardus niet beletten dat het feest voort veld won en van plaats tot plaats ingang vond. Fascikel 2 168