De vlam richtte zich geheel naar binnen en opeens zag ik nu dat Anna de pasgeboren Maria, die schitterde van licht, in haar armen ontving, onder haar mantel nam, aan haar hart drukte en het dan naakt op de knielbank vóór de relikwieënkast neerlegde en doorging met bidden. Ik hoorde het kindje vervolgens wenen, en ik zag dat Anna doeken van onder haar wijde sluier, waarin ze gehuld was, te voorschijn trok. Zij wikkelde nu aanstonds het kind tot onder de armen in deze zwachtels, eerst in een witgrijze, en dan in een rode erboven; doch ze liet de borst, de armpjes en het hoofdje nog onbedekt. Nu was de verschijning van de braamstruik rondom haar verdwenen. De vrouwen richtten zich op en ontvingen met grote verwondering het pasgeboren kind op de armen; zij weenden van overgrote vreugde. Dan hieven zij gezamenlijk een nieuwe lofzang aan, en Anna hield haar kind in de hoogte, als om het aan God op te dragen. Ik zag daarbij de kamer opnieuw met glans vervuld en ik aanschouwde een menigte engelen, die Gloria en Alleluia zongen. Ik onderscheidde en verstond al hun woorden; ze verkondigden o.m. dat het kind op de 14e dag de naam ‘MARIA’ moest ontvangen. Anna begaf zich nu naar haar slaapvertrek en legde zich te bed. De vrouwen echter wikkelden het kind los, wasten het en bakerden het opnieuw in en legden het vervolgens in het bereik van de moeder. Men kon nl. aan haar legerstede, van voren of aan de muurzijde, of ook aan het voeteinde, naar gelang men het verkoos, een gevlochten traliekorfje vastmaken, om het kind een plaatsje dicht bij de moeder en toch ervan afgescheiden, te bereiden. Nu riepen de vrouwen de vader binnen. Joakim naderde tot het bed, knielde neer en besproeide met een vloed van tranen zijn Fascikel 2 180