gemakkelijk die heilige plaatsen tussen zo vele andere grotten van Essenen en andere kluizenaars te onderscheiden. Ik zag rondom deze grotten vele verwaarloosde tuinen met hier en daar heerlijke vruchtbomen. De pelgrim verkreeg door vurig gebed de aanwijzing dat zij een jood moesten nemen om hen te vergezellen in de grotten en dat zij die waarin hij niet zou kunnen binnentreden, moesten houden voor de grot van Elias. Ik zag hierop hoe zij tot dit doel een oude jood huurden en hem in alle grotten zonden. Het duurde niet lang of de jood voelde zich uit een grot met nauwe ingang telkens weer teruggestoten, welke pogingen hij ook aanwendde om erin te geraken. Zij herkenden dus hieraan dat zij de grot van Elias gevonden hadden. Bovendien vonden zij in die grot een tweede, dichtgemetselde holte, waarvan zij de ingang weer openden en hier was het de plaats waar Elias ter ere van de toekomstige moeder van de Verlosser en Messias had gebeden. De grote, schone, gebloemde stenen, waarmee de grot dichtgemetseld was geweest, werden later bij de bouw van de kerk aangewend. Ook vonden zij daarin nog veel heilige gebeenten van profeten en oudvaders, ook een aantal schutsels of scheidswanden van vlechtwerk en voorwerpen, die bij de oude godsdienstplechtigheden gediend hadden. Dit alles werd nu in bezit genomen voor de Kerk. Ik zag nu dat op grond van de mededelingen van de pelgrim en van deze ontdekkingen het geboortefeest van de H. Maagd hier door de kluizenaars op de 8e september van het jaar 250 voor het eerst werd gevierd en dat het later, van hieruit, geleidelijk tot de gehele Kerk overging. Nog veel heb ik bij die gelegenheid gezien betreffende de berg Horeb, doch weer vergeten. Ik herinner me nochtans nog dat de plaats waar Mozes de brandende braamstruik heeft gezien, volgens de beeldspraak van die mensen, genoemd werd ‘de schaduw van God’. Men mocht ze slechts blootsvoets Fascikel 2 198