Toen deze eens uitgedroogd was, wilde Herodes de Grote een vijver en een waterleiding bouwen en, om onkosten te dekken, heilige gewaden en vaatwerk uit de tempel verkopen. Het scheelde weinig of dit verwekte een opstand. Uit alle hoeken en kanten van het land kwamen de Essenen naar Jeruzalem en verzetten er zich tegen; de Essenen waren immers belast met het toezicht en de zorg voor de priestergewaden; dit valt me opeens weer te binnen. De priesters spraken nu verder tot de kleine Maria: “Vele onder de andere meisjes, die zonder uitzet of bekostiging in de tempel werden opgenomen, hebben met de toestemming van hun ouders de verplichting op zich genomen om, zohaast hun lichaamskrachten er hen in staat toe stellen, de met bloed bespatte priesterklederen en andere ruwe wollen doeken te wassen. Dit is een harde arbeid, waarbij niet zelden het bloed uit de handen vloeit. Gij zijt daartoe niet gehouden, omdat uw ouders in de kosten van uw verblijf voorzien.” Maria verklaarde hierop zonder aarzelen dat zij deze arbeid gaarne op zich wilde nemen, indien men haar ten minste daartoe waardig keurde. Onder dergelijke vragen en antwoorden verliep en eindigde Maria’s inkledingsfeest. 58. Ik zag Maria gedurende deze heilige plechtigheid herhaaldelijk zo groot naast de priesters staan, dat zij boven hen uitstak; dit was een symbolische voorstelling, waardoor mij de wijsheid en genade die in haar waren, te kennen gegeven werden. De priesters waren vol blijdschap en bewondering. Ik zag Maria bij het einde van de plechtigheid door de voornaamste priester gezegend worden. Zij stond tussen twee priesters op het troontje of verhoog; de zegenende priester stond tegenover haar en de overigen achter hen. De priesters lazen uit rollen wisselgebeden (met verzen en antwoorden) en de Fascikel 2 216