voornaamste onder hen zegende Maria, waarbij hij de handen over haar uitstrekte120. Mij werd bij deze gelegenheid een wonderbare blik gegund in het binnenste van de kleine Maria. Ik zag haar nl. door de zegen van de priester geheel met licht doorstroomd. En onder haar hart had ik in een onuitsprekelijk glorielicht dezelfde aanblik die ik heb, wanneer ik het allerheiligste voorwerp (of zinnebeelden van de zegen) in de Verbondsark aanschouw (zie fasc.1, nr. 25, voetnoot 53). In een hel schitterende omvang, die dezelfde vorm had als de kelk van Melchisedek, zag ik de onbeschrijfelijke lichtgedaanten van de zegen (zijn zinnebeelden). Deze waren als tarwe en wijn, als vlees en bloed, die naar vereniging streefden om één zelfstandigheid te vormen. Ik zag tegelijkertijd hoe boven dit verschijnsel haar hart zich opende als de deur van een tempel en hoe het geheimnisvol ‘Heilige’ in haar geopend hart zijn intrek nam. Dit heilige was omringd door een soort troonhemel van veelsoortige, betekenisvolle edelstenen. Ik had een gevoel als deed de Verbondsark haar intrede in het Heilige der heiligen van de tempel. Toen dit geschied was omsloot het hart van Maria als het ware het hoogste goed dat toen op de aarde bestond. Hiermee verdween voor mij dit gezicht en ik ontwaarde nog slechts het heilige kind, doorstroomd met de glans en gloed van de vurigste godsvrucht. 120 Een plechtige zegen is een gebed of zegenwens, gepaard met oplegging of uitstrekking van de handen over de gezegende. - Zo zegende Jakob zijn zonen (Gen. 18, 13-14). - Zo zegenden de priesters van de Oude Wet het volk, volgens de Misjna. - Ook Jezus zegende de kinderen met hun de handen op te leggen (Mt. 19, 13-15; Mk. 10, 16; Lk. 24, 30). De oudste christelijke monumenten tonen Jezus, zegenend op die manier en - zo zegenden de priesters in de katholieke Kerk in de eerste eeuwen (cfr. D.B. Bénédiction). Fascikel 2 217