Ik herinner me nog dat Joakim aan ieder offerdier, vóór het geslacht werd, de hand op de kop moest leggen (cfr. Lev. 7, 29- 30). Het bloed moest hij opvangen in een bekken en ook nog sommige andere delen in ontvangst nemen. Er stonden daar allerhande zuilen, tafels, schalen en vaten, waarop alles in stukken gesneden, verdeeld en gerangschikt werd. Het schuim van het bloed werd verwijderd; het vet, de milt en de lever werden afgezonderd. Ook werd alles gezouten. De ingewanden van de lammeren werden gereinigd, ergens mee opgevuld en terug in het lichaam geplaatst, zodat het weer een geheel lam scheen te zijn. De poten van de dieren werden alle kruisgewijs gebonden. Een aanzienlijk gedeelte van het vlees werd naar een ander hof bij de tempelmaagden gebracht, die er iets aan te verrichten hadden. Waarschijnlijk moesten zij het voor zichzelf of voor de priesters etensklaar maken. Dit alles geschiedde met een ongelooflijke vaardigheid en orde. De priesters en levieten kwamen en gingen altijd twee en twee, en bij deze zo verscheiden en ingewikkelde arbeid verliep alles met de grootste regelmaat en vlotheid. De voor het offer bestemde stukken, die men zoutte, bleven tot de volgende dag liggen en werden eerst dan werkelijk geofferd. In de herberg werd heden een feest met een maaltijd gevierd. Met de kinderen meegerekend waren er in het geheel wel 100 deelnemers. Het getal meisjes van verschillende leeftijd beliep op zijn minst 24; ik zag daar o.m. Serafia, die na Jezus’ dood Veronika genoemd werd; zij was nu reeds tamelijk groot en kon 10 of 12 jaar oud zijn. De meisjes vlochten kransen en bloemslingers voor Maria en haar begeleidstertjes en versierden ook zeven kaarsen of fakkels. Dit waren als skeptervormige kandelaars zonder voet of onderstel en boven laaide een vlam, doch ik kan niet meer zeggen of ze gevoed werd met olie of was of een andere brandstof. Fascikel 2 255