dat een plaats van gebed is. Joakim en Zakarias echter gingen offeren154. In een van de zalen onderwierpen de priesters de kleine Maria aan een nieuwe ondervraging, en, nadat zij vol verbazing over de wijsheid van het kind heengegaan waren, deed Anna het zijn derde en prachtigste, feestelijkste stel klederen aan, met het daartoe behorende manteltje, sluier en kroontje, die ik bij de plechtigheid in Anna’s huis reeds beschreef155. Ondertussen was Joakim met de priesters gaan offeren. Hij ontving vuur uit een bepaalde plaats (deze plaats werd later door de rabbijnen kamer van het vuur of van de vuursprankel genoemd) en hij stond tussen twee priesters in de nabijheid van het altaar. Op het ogenblik ben ik te ziek en door stoornis te zeer in de war om  het hele verloop van het offer in volgorde te kunnen vertellen. Wat  me bijbleef is het volgende.   Men kon slechts van drie kanten tot bij het altaar komen (niet van het westen, waar zich de tempel verhief). De toebereide offerstukken werden niet op een enkele plaats gelegd, doch rondom op meerdere plaatsen. Men kon aan de drie kanten platen uit het altaar trekken, om daarop te leggen wat naar het midden toe geschoven moest worden, want het was te ver om met de armen tot daar te kunnen reiken. Aan de vier hoeken van het 154 Joakim gaat offeren in het voorhof van Israël en van de priesters. Daar was het brandofferaltaar. Leken konden tot op een zekere afstand aan drie zijden naderen, niet ten westen, waar de tempel stond. 155 Hier plaatst Brentano de nota die wij reeds vermeldden in fasc. 2, nr. 57, voetnoot 117. “Het is opmerkenswaard”, zegt hij, “dat ook de Verbondstabernakel 3 bedekkingen had, waarvan het binnenste en prachtigste blauw en rood was. Maar boven die 3 bedekkingen had hij er nog ene van grover stoffe. Zo had ook Maria, in wie de Tabernakel zijn vervulling vond, buiten de boven beschreven drie stellen feestklederen, nog een wekedaags kleed.” Zie hiervoor Ex. 26, 1-14. Fascikel 3 262