allerlei gereedschap bewaard. De tempelmaagden moesten dit onderhouden, herstellen of nieuwe benodigdheden bijmaken. Ik zag de H. Maagd in de tempel opgaan in onafgebroken gebed en vaak in vervoering; zij scheen alleen met haar lichaam, niet met haar ziel op aarde te zijn; zij werd overvloedig begunstigd met hemelse vertroosting. Een grenzeloos verlangen naar de vervulling van de Belofte verteerde haar ziel en in haar ootmoed durfde zij nauwelijks het verlangen uiten eenmaal de geringste dienstmaagd van de Moeder des Verlossers te worden. De lerares en opvoedster van Maria in de tempel heette Noëmi; zij was een zuster van Lazarus’ moeder en 50 jaar oud. Zij en ook de overige tempelvrouwen behoorden tot de orde der Essenen (zie fasc. 1, nr. 3, voetnoot 6). Maria leerde van haar breien; zij ging ook mee helpen, wanneer zij gereedschappen of vaten van het offerbloed reinigde, of wanneer zij sommige stukken van het offervlees tot spijs voor de tempeldienaressen en priesters sneed en toebereidde; dezen immers werden hiermee grotendeels onderhouden. Later nam Maria aan deze werkzaamheden nog een ruimer aandeel. Wanneer Zakarias tempeldienst had, bracht hij haar telkens een bezoek en ook Simeon kende haar reeds. De verheven bestemming van de H. Maagd kan de priesters niet geheel zijn ontgaan. Geheel haar verschijning, gedraging, genadevolheid en wijsheid waren vanaf haar aankomst in de tempel zo opvallend, haar begenadiging zo buitengewoon, dat zij deze, zelfs met behulp van haar allerdiepste nederigheid, niet geheel kon verbergen. Ik zag ook bejaarde, heilige priesters grote rollen over haar volschrijven en deze geschriften werden mij eens getoond, nog berustend, ik weet niet meer in welk tijdstip, tussen andere oude geschriften. *** Fascikel 3 283