Vóór het huis lag, zoals vóór de huizen van het oude Rome, een voorhof dat door overdekte zuilengangen als door een soort lovergangen omgeven was. (Wellicht waren ze met een klimplant begroeid). Ik zag in die zuilengangen figuren als hoofden van oude mannen. Aan de ene zijde van dat voorhof bevond zich een springbron of fontein onder een stenen bronnenhuis. Het water sprong uit dierenkoppen te voorschijn. In de onderste verdieping van het woonhuis (of hoofdgebouw) zag men geen eigenlijke vensters, doch wel een deur en boven, op een aanzienlijke hoogte ronde openingen (die licht- en luchtgaten waren). Boven op het platdak liep rondom de eerste verdieping een brede galerij. Aan de vier hoeken ervan verhieven zich kleine torens als korte, dikke zuilen; die torens waren bekroond met een grote bol of koepel, waarop vaantjes aangebracht waren. Binnen hadden deze torentjes trappen, die naar de koepel leidden. Men kon hier, door openingen van de koepels ver in het rond alles afspieden, zonder zelf gezien te zijn. Op Davids paleis te Jeruzalem stonden ook zulke torentjes en uit de koepel van een dezer zag hij Betsabe, die zich baadde. Deze galerij op het dakterras van Jozefs huis liep rondom een niet hoge verdieping, op wier platdak zich nog een verhoog, ook met zulk een torentje verhief. Op de eerste verdieping woonden Jozef en zijn broers en in de kamer van het bovenste verhoog hun leermeester, een ouwe Jood. Zij sliepen alle zes in het rond (langs de wanden); hun cellen omgaven de middenruimte van de verdieping, waar omheen de galerij liep. Hun slaaplegers (= ligplaats, bed, rustplaats) bestonden uit tapijten die overdag tegen de muur opgerold hingen; de cellen waren eveneens gevormd en van elkaar gescheiden door tapijten, die ook weggenomen konden worden. Ik heb hen daar, boven, in hun kamertjes zien spelen. Hun speelgoed bestond in beeldjes van dieren als kleine Fascikel 3 290