mopshondjes167. Ik zag ook hoe hun leermeester hun op een eigenaardige manier allerlei onderricht gaf, waar ik niet goed wijs uit werd: hij legde in het rond stokken in verschillende figuren op de grond en in die figuren liet hij de knapen gaan staan; hierna zag ik hen in andere figuren overstappen en nu de stokken uit elkander schuiven, en, door ze anders te schikken, nieuwe figuren vormen, waarbij zij telkens nauwkeurig en veel moesten meten. Ik leerde ook hun ouders kennen; zij trokken zich hun kinderen niet erg veel aan en kwamen er zelden mee in aanraking; ze schenen mij goed noch slecht. Jozef die mij in dit visioen verscheen als een knaap van zowat 8 jaar, stak door zijn natuur en karakter zeer sterk af tegen zijn broers. Hij had veel talent en leerde zeer gemakkelijk, maar hij was eenvoudig, godvruchtig en zonder eerzucht. Zijn broers namen hem voortdurend tot mikpunt van hun plagerijen, bakten hem poetsen en stieten hem zelfs ruw heen en weer. De knapen hadden elk hun eigen, afgescheiden tuintje en aan de ingang daarvan stonden op pijlers, doch enigszins overdekt, figuren gelijk bussel- of bakerkindjes (‘baker’ = kraamverzorgster. Ze begeleidde de vroedvrouw en was al een paar dagen voor de bevalling in huis. Ieder dorp had tot in de 20ste eeuw verschillende bakers), zoals ik er dikwijls gezien heb, ook op het gordijn of voorhangsel in de bidplaats van moeder Anna en ook van de H. Maagd (nl. vóór het muurkastje), met dit verschil nochtans dat bij Maria deze figuur iets in de arm hield; het herinnerde aan een kelk en iets kronkelends steeg eruit omhoog. Hier in dit huis waren de figuren slechts gelijk busselkinders met ronde, omstraalde aangezichten. Vooral in nog vroegere tijden heb ik vele figuren van dat soort te Jeruzalem gezien; in de tempel werden ze als siermotief aangewend. In Egypte zag ik ze eveneens; daar hadden ze dikwijls kleine mutsen op het hoofd. 167 Nota van Brentano. – De naam mopshondjes geeft de zienster gewoonlijk aan alle figuren en karikaturen die zij niet kent. Fascikel 3 291