Ik zag nu Zakarias met andere priesters uit dit gewest op een klein landgoed, dat hij dicht bij Joetta bezat, tezamen komen (zie nr. 91). Er was daar een tuin met meerdere prieeltjes en een huisje. Zakarias bad hier met de bijeengekomen priesters en richtte het woord tot de vergadering. Het was een onderricht in voorbereiding op hun aanstaande tempeldienst; ik hoorde hem ook over zijn droefgeestigheid spreken en hun zijn voorgevoel te kennen geven dat hem daar iets boven het hoofd hing. Ik zag hem daarna met zijn collega’s naar Jeruzalem reizen, waar hij na zijn aankomst nog 4 dagen wachten moest, eer de beurt om te offeren aan hem was. Hij besteedde die tijd aan het gebed, vooraan in de tempel. Toen zijn beurt nu gekomen was om het reukoffer aan te steken, zag ik hem het Heilige binnengaan, waarin het gouden reukaltaar vóór de ingang van het Allerheiligste stond. Het dak (luik in het platdak) werd boven het altaar geopend, opdat men de blote hemel zou kunnen zien. Van buiten uit was de offerende priester niet zichtbaar, maar wel kon men de opstijgende rook ontwaren. Toen Zakarias was binnengegaan, richtte een andere priester enige woorden tot hem en verwijderde zich176. Zakarias was nu alleen en ik zag hem door een voorhangsel in een donkere plaats gaan. Hij kwam vandaar met iets terug, legde dit op het altaar en ontstak nu het wierookoffer. Nu zag ik rechts van het altaar een schitterend licht tot hem neerdalen en een lichtende gestalte daarin tot hem naderen; en ik zag hem verbijsterd, en als in geestverrukking, verstard naar de rechterzijde van het altaar toe neerzinken. De engel richtte hem weer op, sprak lang tegen hem en ook Zakarias zag ik hem antwoord geven. 176 Die priester zegde waarschijnlijk: “Brand de wierook” (cfr. Misjna, trakt. Tamid. 6, 55, 3). Fascikel 3 303