81. De haren waren met een onbeschrijfelijke vaardigheid opgemaakt en versierd. Midden op het hoofd waren ze in tweeën gescheiden, niet gevlochten, doch verdeeld in vele onderscheiden lokken; daartussen waren witzijden linten, die met parelen versierd waren, horizontaal ingevlochten. Hierdoor ontstond een groot net, dat over de schouderen naar achteren viel en als een weefsel de rug tot op het midden van de mantel bedekte; daar liep het uit op een punt. Het uiteinde der haren was naar binnen omgeslagen en de gehele rand van dit haarnet was afgezet met een sierband van franjes en parelen, die door hun gewicht het net neertrokken en het in de gewenste uitgespreide stand hielden. Dit was het werk geweest van de tempelmaagden; zij hadden het zeer kunstig gevlochten, ik heb het hen zien doen; meerderen waren daarmee bezig en het liep vlotter van stapel dan men zou denken. Op het hoofd en wel onmiddellijk op het haar droeg zij een krans van witte, ruwe zijde of wol, die boven gesloten was met drie banden van dezelfde stoffe, die zich tot een pluim of bos Fascikel 3 329