voortdurend gestoord, dat ik, uit vrees verwarring in het verhaal te  brengen, het niet aandurf nog meer daarover mee te delen.   De trouwring van de H. Maagd. Een trouwring is niet weg te denken bij een huwelijk.  Vandaar dat  Brentano hier de volgende korte paragraaf plaatst.   (Verhaald op 29 juli 1821) 82. Op 29 juli 1821 zag de zienster in een visioen meerdere grafdoeken  van Onze‐Lieve‐Heer en ook afbeeldingen van Hem, die zich door een  wonder op doeken afgeprent hadden.    Terwijl zij in visioenen over verschillende plaatsen gevoerd werd,  waar deze heilige voorwerpen hetzij openbaar en plechtig vereerd  werden, hetzij door het volk vergeten en verwaarloosd waren en  slechts door engelen en enkele vrome zielen in ere gehouden  werden, meende zij ook gezien te hebben dat op één van die  plaatsen de trouwring van de H. Maagd bewaard was; zij deelde er  het volgende over mee.   Ik zag de trouwring van H. Maagd; hij is niet van goud, noch van zilver of enig ander metaal; hij is dof van kleur en toch vonkelt hij en werpt een weerschijn van zich af. Het is geen dun smal bandje; hij is tamelijk dik en wel een vinger breed. Hij is glad en toch als geruit of belegd met kleine, regelmatige driehoekjes, waarin letters gegraveerd zijn. Aan de ene zijde, die zich bij het opsteken aan de binnenkant van de hand bevindt, heeft hij een effen vlakje. Op de ring is iets getekend. Ik zag hem in een schone kerk achter meerdere sloten bewaard. Vele vrome trouwers strijken er hun trouwringen aan. Fascikel 3 332