heimwee van haar hart, haar vermoeden en voorgevoel – ze kon het maar niet van zich afzetten – dat haar nicht Maria van Nazareth haar kwam bezoeken. Zakarias zocht haar tot andere gedachten te brengen en gaf haar door tekens en door geschrift op zijn tafeltje te verstaan hoe het op zijn minst zeer onwaarschijnlijk was dat de pas gehuwde zo aanstonds zulk een verre reis zou ondernemen. Hierop keerden beiden naar huis terug. Elisabet evenwel kon haar hoop niet prijsgeven; zij wist beter, want zij had in een droom vernomen dat een meisje uit haar stam de moeder van de beloofde Messias geworden was; zij had toen onmiddellijk aan Maria gedacht en een vurig verlangen naar haar komst opgevat. Meer nog, zij had haar in de geest in de verte reeds gezien op weg om haar te bezoeken. In haar huis, rechts van de ingang had zij een kamertje met zitplaatsen in gereedheid gebracht. Hier zat zij de volgende dag lang te wachten, ongeduldig uitziende of Maria nog niet aankwam. Opeens stond zij op om haar een eindweegs tegemoet te gaan. Elisabet trok zeer mijn aandacht; zij was een opgeschoten, reeds bejaarde vrouw met een klein, fijngevormd aangezicht met edele trekken; haar hoofd was omsluierd; zij kende de H. Maagd slechts door naam en faam. Toen nu Maria Elisabet van verre ontwaard en erkend had, snelde zij haar dadelijk vlugger tegemoet en Jozef volgde haar langzamer en op een bescheiden afstand. Maria bevond zich reeds tussen de naburige huizen; de bewoners, ontroerd door haar wonderschone verschijning en aangegrepen door de bovennatuurlijke waardigheid in geheel haar voorkomen, deinsden bij hun ontmoeting schroomvol terug. Maria en Elisabet wisselden een eerbiedige groet, terwijl zij elkander vriendelijk de hand reikten. Op dit ogenblik zag ik in de H. Maagd een schittering en als een lichtstraal uit haar in Fascikel 4 377