was. Ik geloof dat ik dit op dezelfde tijd van het jaar gezien heb, waarin het plaats gehad heeft, want onder mijn beschouwing had ik die gewaarwording. Is dit vermoeden juist, dan heeft de geboorte van Joannes einde mei  of begin juni plaats gegrepen.  Maria bleef 3 maanden bij Elisabet, en  wel tot na de geboorte van Joannes, doch zij woonde de ceremonie  van zijn besnijdenis niet bij.   Nochtans kon zij ook over de geboorte geen enkele mededeling  doen, ten gevolge van de stoornissen die haar voortdurend  omringen.  Deze leemte willen wij hier trachten aan te vullen met het  evangelieverhaal over hetzelfde onderwerp.   “Toen kwam Elisabet’s tijd en zij baarde een zoon. Haar buren en verwanten vernamen de grote barmhartigheid die de Heer haar had betoond en zij boden haar hun gelukwensen aan. Op de achtste dag kwam men het kind besnijden en, naar zijn vader, wilde men het Zakarias noemen. Doch zijn moeder kwam tussen beide en protesteerde: “Neen, zo niet! maar Joannes zal het kind heten.” Zij brachten daar echter tegen in: ”Er is niemand in Uw verwantschap die deze naam draagt.” Nu vroegen zij aan de vader hoe hij wilde dat het kind zou heten; hij vroeg om een schrijfbordje en nadat men het hem gegeven had, schreef hij: “Joannes is zijn naam”. En allen stonden verbaasd. Op hetzelfde ogenblik kwam zijn tong los; hij opende de mond, sprak en verheerlijkte God. Ontzag en heilige vrees kwam over alle buurlieden die het wonder vernamen, want de mare van wat geschied was, verspreidde zich door het hele bergland van Judea. Zij die het hoorden, stelden bij zichzelf (en ook tegen anderen) de vraag: “Wie, meent U, zal dat kind wel worden?” Inderdaad, de hand van de Heer was met hem. (De wonderen voorspelden iets groots). Nu werd Zakarias, zijn vader, vervuld met de H. Geest en profeterend sprak hij: Fascikel 4 406