De H. Maagd smeekte God vurig dat Hij niet toelaten zou dat de koude haar nadelig was. Ogenblikkelijk voelde zij zich zo doorwarmd, dat zij de H. Jozef haar handen toestak om er de Zijne aan te verwarmen; zij gebruikten hier ook een verversing met kleine broodjes en vruchten, die zij in voorraad mee hadden en de nabije bron verschafte hun de nodige drank. In het water mengde Jozef een weinig van de balsem die hij in een kruikje bij zich droeg. Jozef sprak de H. Maagd zeer troostende en bemoedigende woorden toe; hij is zo goedhartig; het doet hem veel pijn dat de reis zo lastig is. Toen zij over koude klaagde, sprak hij van het goed onthaal dat hij te Bethlehem voor haar hoopte te bekomen en het onderkomen dat men haar zou verschaffen; hij kende daar gastvrije mensen, in wier huis zij tegen een geringe vergoeding een geriefelijk verblijf zouden vinden; het is eervoller iets te betalen, dan gratis onderdak te aanvaarden; hij was vol lof over Bethlehem en hij trachtte haar op alle manieren te troosten. Dit horend, was ik niet op mijn gemak, omdat ik wel wist dat het  geheel anders zou verlopen; zo stelde dan deze heilige man ook nog  zijn hoop op onbetrouwbare mensen.   (So war dann auch bei diesem heiligen Manne menschliche Hoffnung.)   Zij zijn op hun tocht tot nog toe over twee riviertjes gegaan; het ene staken zij over op een hoge loopplank, (hoog wegens de diepte van het ravijn), terwijl de beide ezels door de beek waadden. De jonge, los meelopende ezelin, liep heel eigenaardig rond de reizigers. Op afgesloten wegen, zoals tussen bergen, waar men geen verkeerde weg kon inslaan, kwam zij nu eens achter hen aangelopen en draafde dan weer ver vooruit. Waar de weg zich echter splitste, kwam zij telkens weer te voorschijn en sloeg de goede richting in; en als het nodig was te rusten, vatte zij post en stond stil, zoals hier bij de terebint. Ik weet momenteel niet of zij onder deze boom overnacht, of nog een andere herbergplaats bereikt hebben. Fascikel 4 424