Jozef heeft hem tot zijn gebruik weer geopend. Als men door deze opening de grot uitging, en zich links wendde, vond men de breder toegang tot een dieper gelegen, eng en ongemakkelijk gewelf dat zich tot onder de grot van de kribbe uitstrekte (oncontroleerbaar). Vanaf de gewone westelijke ingang van de geboortegrot kon men slechts enkele daken en torens van Bethlehem zien. Wanneer men deze deur uitging en zich rechts wendde, stond men vóór de ingang, die (door een gebogen, afdalende gang) naar een dieper gelegen en donkerder grot leidde. Hierin heeft de H. Maagd zich eens verborgen. Vóór de westelijke ingang was een licht, rieten afdak aangebouwd; het steunde op staken en verlengde zich langs de zuidkant van de spelonk tot boven de zuidelijke (thans verborgen) ingang; men kon onder dit afdak in de schaduw zitten. Aan haar zuidkant had de grot boven drie licht- of luchtgaten, die door (het genoemde ruw) metselwerk gevormd en ook van traliën voorzien waren. Ook was er een soortgelijke opening in het gewelf van de rotsheuvel. Deze rotshoogte, die van buiten, boven, met gras bedekt was vormde het einde van de heuvel waarop Bethlehem gebouwd lag. Het inwendige der grot was als volgt (hier is een herhaling): Aan de westzijde trad men door een deur van licht vlechtwerk (de normale ingang) in een gang van middelbare breedte, die eindigde in een rotskamer van onregelmatige vorm, hier rond en daar hoekig (zoals reeds gezegd), en die zich vooral naar het zuiden verbreedde, zodat men het grondplan zou kunnen vergelijken bij een hoofd dat op een lange hals overeind staat. Fascikel 4 460