De H. Maagd, in vervoering van de aarde opgeheven, doch haar blik ter aarde nederrichtend, aanbad nu haar God, wiens moeder zij geworden was, haar God, die haar nu als pasgeboren, hulpeloos wichtje, haar Kindje vóór haar op de grond neer lag258. 258 Geboorte. – Wij hoorden boven F. Prat de bewonderenswaardige takt loven, waarmee St. Lukas Maria’s maagdelijke bevalling beschrijft. Dezelfde lof verdient voorzeker K.’s beschrijving, waarin onze aandacht gevestigd wordt op de lichtglans rondom Maria, op de engelen langs de lichtbaan, totdat wij opeens, zonder het zo vlug te verwachten, het nieuwgeboren, met licht omstraalde Kind op de aarde zien liggen. Niet alleen komen ons hierbij de boven geciteerde woorden van Prat voor de geest, maar ook de volgende van Bossuet: “Jezus treedt uit de moederlijke schoot naar buiten als een straal uit de ster, als een licht uit de zon. Maria schenkt Jezus aan de wereld zonder moeite, smart of inspanning. Wonderbaar in zijn ontvangenis is Jezus nog wonderbaarlijker in zijn geboorte. De heiligen hebben het als een groter wonder beschouwd op zulk een wijze geboren te worden, dan zonder menselijke medewerking ontvangen te zijn door een maagd!” *** Tot de H. Brigitta zegde Maria: “Op mijn jawoord aan de engel des Heren bij de boodschap werd ik onmiddellijk iets wonderbaars en levends in mij gewaar, en toen Hij uit mij geboren werd, verliet Hij onder een onuitsprekelijke vreugde van mij, met wonderbare schielijkheid (= gezwindheid, vlugheid, rapheid) mijn gesloten maagdelijke schoot.” (Openb. VI, 88). “In haar gebed was Maria met de rug naar de kribbe gekeerd”, vertelt Brigitta verder, “het aangezicht naar het oosten en ten hemel omhoog geheven. Met opgeheven handen en hemelwaarts gerichte blikken was zij als in extase verrukt en dronken van goddelijke zaligheid. Onder haar gebed zag ik het leven dat in haar was, in beweging komen en opeens, in één oogwenk had zij haar Zoon gebaard. Hierop ging zulk een groot en onbeschrijfelijk licht, zulk een schitterende glans van het nieuwgeboren Kindje uit, dat het zonnelicht er niet mee te vergelijken is en nog minder het licht der lampen die de H. Jozef had ontstoken en dat verdween in dat goddelijk licht. Maria’s wijze van bevallen geschiedde zo vlug, dat ik niet had kunnen nagaan hoe ze verlopen was. In tegenstelling hiermee zag ik het Kindje naakt en schitterend van licht geheel rein op de bodem liggen. Ook vernam ik een verrukkelijk en wonderzoet engelengezang. Fascikel 5 486