Ik zag bronnen ontspringen en zwellen. Zo ontsprong op het uur van de geboorte van Jezus, in de grot die zich ten noorden van die der geboorte in dezelfde heuvel bevindt, een rijke bron, waarvoor de H. Jozef de volgende morgen een bekken en een afleiding maakte261. 23 december 1819. – Hier lassen wij een andere beschrijving in van de vreugde in de natuur  in de kerstdagen, zowel kort vóór als na het feest.    Wat de zienster beschrijft is eerder een beeld van een  bovennatuurlijke, dan van een natuurlijke werkelijkheid, hoewel een  visionaire geest in de natuur eventueel verschijnselen kan zien, die  voor een gewoon waarnemingsvermogen onzichtbaar zijn.   “In de avond van 23 december 1819 ontboezemde de zienster”, zo  zegt Brentano, “haar opgetogen geestdrift, in extase en bijna in een  toestand van gedaanteverandering, vlot en met het grootste gemak,  als volgt:”   “Kijkt hoe door heel de natuur een vreugdevolle rilling vaart, hoe ze glanst en lacht in de blijdschap van de onschuld. Het is alsof een dode uit zijn windsels komt, alsof een lijk uit de rotheid, uit het stof en de duisternis van het graf oprijst, te voorschijn treedt en getuigt dat het niet alleen het lichaam, het leven, de jeugd, de gezondheid, de vreugde, de lach heeft teruggekregen, maar ook de onsterfelijkheid, de onschuld en reinheid en dat de mens voortaan weer het evenbeeld is van de heilige en onsterfelijke God. Alles herleeft, alles is dronken van de vreugde der onschuld, is vervuld met de jubel der dankbaarheid (voor de Verlossing die met Christus’ geboorte begint). 261 Hoewel K. van die bron verder (b.v. fasc; 11, nr. 307) nog gewag zal maken, is deze aanwijzing moeilijk te verklaren. In die grot is achter het altaar een put van 4 m bij 4 m in de rotsbodem. De vraag nu is of die put door een kanaal een uitmonding heeft naar buiten. Fascikel 5 490