Hier beschreef zij een plaats als een heuvel die (aan drie zijden) van  water omgeven was en een soort schiereiland vormde.   Van een tempel stortte het hele dak naar beneden en rukte in zijn val een prachtig afgodsbeeld van Jupiter mee; het stortte te pletter. Geheel verslagen brachten de Romeinen nu offers, en vroegen aan een ander afgodsbeeld – ik meen dat het Venus (misschien beter Juno?) was – wat die ramp te betekenen had. Noodgedwongen antwoordde de duivel door dit beeld: “Dit is geschied omdat een maagd zonder man een zoon ontvangen en hem nu ter wereld gebracht heeft.” Dat beeld bracht ook de ontsprongen oliebron ter sprake. Waar zij ontsprongen is, staat nu een kerk, de Moeder Gods gewijd. Ik zag nu de verschrikte afgodenpriesters de stadsannalen naslaan en doorvorsen en ziehier wat zij vonden. Het schiereiland is ten noorden, ten oosten en ten zuiden door de Tiberrivier en ten westen door de muur van Aurelianus ingesloten. Het is een aparte wijk met name Transtevere (= Transtiberis), d.i. over de Tiber. Ten tijde van keizer Augustus was het een voorstad: regio transtiberina, met vele villa’s. Aurelianus voegde de wijk bij de stad en omgaf ze ten westen met een muur. De bevolking bestond grotendeels uit vreemdelingen en vooral uit Joden. Dit duurde tot in de 16e eeuw, toen hun een andere wijk tot woonplaats aangewezen werd. Nu wonen er meest volksmensen, die zich nochtans door hun voornaamheid onderscheiden. De wijk omvat een deel of de laatste hellingen van de Janiculumheuvel ten westen. In de wijk staat de kerk van de H. Maria in Transtevere, ook H. Maria van de oliebron genoemd, omdat ze gebouwd is op de plek, waar, luidens een traditie, een oliebron ontsprong op het ogenblik van Jezus’ geboorte. Reeds in 499 is die kerk vermeld. Fascikel 5 502