hand. De vijfde persoon, een bejaard man, die uit Bethlehem meegekomen was en de heilige handeling moest verrichten, knielde voor het Kindje neer. De metalen dekselplaat werd van de achthoekige steen weggenomen en zo had men drie busjes met wondwateren en zalf in zijn bereik. Het hecht (= deel van een mes) en lemmer van het mes waren van steen; in het bruine, gladde hecht was een gleuf, waarin het lemmer bij het toevouwen kwam liggen; dit laatste was geelachtig als ruwe zijde en scheen mij niet zeer scherp. De priester sneed met de haakvormige punt van het mes, dat, geopend, een flinke spanne (= lengtemaat, handbreedte) lang was; hij wondde het Kind ook nog met de scherpe nagel van zijn vinger, zoog de wonde uit en bette ze vervolgens met wondwateren en ook met een verdovingsmiddel of zalf uit de bussen. Het afgesneden huidje of velletje legde hij tussen twee roodachtigbruin glimmende rondplaatjes, die in het midden iets concaaf of ingebogen waren; het was iets als een zeer lage bus of doosje van een kostbare materie en met het afgesneden huidje werd het aan de H. Maagd overhandigd. De oppaster ontving nu het Kind, verbond de wonde en wikkelde het weer in zijn doeken; het was te voren in rode en daarboven in witte luiers tot aan de oksels ingehuld geweest; nu echter werden ook de armpjes omwikkeld en de sluier die op zijn hoofdje had gelegen, werd nu als een doek er omheen gewonden. Aldus gebakerd (= strak inwikkelen van een baby in een deken of lappen) werd het weer op de overdekte, achthoekige steen neergelegd en werden er nog gebeden over gezegd. Hoewel ik weet dat de engel tot Jozef gezegd had dat men het Kind de naam Jezus moest geven, toch herinner ik me dat de priester aan deze naam niet aanstonds zijn goedkeuring hechtte en dat hij in het gebed bij God te rade ging. Nu zag ik vóór de priester een schitterende engel komen staan, die hem de naam ‘Jezus’ voorhield op een plankje dat Fascikel 5 534