als bewaarden zij zulke brandstof in voorraad om voorbijtrekkende reizigers te kunnen gerieven. De koningen legden nu een driehoekige brandstapel aan en daar omheen stapelden zij spaanders hout op elkaar, doch aan één kant werd een opening voor de tocht gelaten. De stapel was doelmatig aangelegd, als door mensen die er verstand van hebben. Hoe zij echter vuur maakten, begrijp ik niet te best; ik zag dat iemand een stok in een ander stuk hout als in een bus een korte tijd ronddraaide en die er dan brandend uit trok. Hiermee legden zij het vuur aan de brandstapel en ik zag hen enige vogels slachten en braden305. 305 Hierna geven wij in afbeelding de primitieve middelen om vuur te verwekken. In de verschillende wijzen ziet men reeds een noemenswaardige vooruitgang en ontwikkeling, doch altijd gesteund op hetzelfde principe: - verwekking van vuur door wrijving, die warmte en eindelijk vuur veroorzaakt, en wel des te vlugger naar gelang de beweging en wrijving vlugger en intenser is. - De ontvlambaarheid van het gebruikte hout draagt daar natuurlijk veel toe bij. De figuur duidt klaar aan hoe tewerk gegaan werd; in een minimum van tijd werd vuur verkregen. Vuurmiddelen in elk van de voorgestelde stadia werden in Egypte teruggevonden, b.v. gescherpte houtstokken en houtblokjes met verkoolde, zwartgebrande holten, waarin ze rondgewreven werden. Men vond er meerdere te Tebes (Egypte). De Chaldeeën volgden dezelfde methode. Bij primitieve volken is die methode nog in zwang. Kastanje- en notenboomhout werd door de ouden beschouwd als bijzonder geschikt of vuurvattend. Fascikel 5 572