Zondag, 2 december. – Heden zag ik de heilige koningen in de nabijheid ener stad, waarvan ik mij de naam herinner als Kausoer en die bestond uit tenthuizen op stenen fundamenten313. Zij hielden daar een halte hij een andere koning, tot wiens rechtsmacht deze stad behoorde en wiens tentpaleis op een geringe afstand er buiten gelegen was. Zij hadden sedert hun vereniging in de voormelde verwoeste stad tot hier een weg van 53 of 63 uren afgelegd; zij verhaalden aan de koning van Kausoer alles wat zij in de ster gezien hadden; hij liet een grote verwondering blijken en keek door een zienbuis naar de ster die hen voorafging en beschouwde er een Kindje in met een kruis. Hierop verzocht hij de koningen om hem bij hun terugkeer alles te berichten: hij wilde dan aan dat Kindje altaren toewijden en er offers aan opdragen; ik ben nu benieuwd of hij zijn woord zal houden bij hun terugkeer. In dat onderhoud met hem hoorde ik hen verhalen wat hen er toe gebracht had de sterren sedert zoveel eeuwen tot op heden waar te nemen; uit die geschiedenis herinner ik me nog de volgende bijzonderheden. 313 Kausoer. – Er bestond in het gewest waar wij de koningen nu zien komen, een stad met die naam. Wij vinden ze aangetekend op een kaartschets in D.B. bij het woord Euphrate: het wordt geïdentificeerd met el- Chaïmir, 15 km ten noordoosten van Babylon. De vraag laat zich stellen of die vereenzelviging juist is, maar in elk geval volgt eruit dat in die streek een Kausoer bestond. De samenhang van K.’s verhaal schijnt te vragen dat wij het meer oostelijk veronderstellen; de koning van Kausoer stelle men zich voor als een stads- of districtkoning (cfr. D.B. Chaldée, k. 507). In de geschiedenis der voorvaderen der H. Driekoningen klimt K. hier verder op dan in nr. 123; in nr. 143 zal zij er nog verder in opklimmen dan hier. Fascikel 5 584