op weg om toch niet als laatsten met hun gaven bij die Koning aan te komen. Alle stammen der sterrendienaars hadden de ster gezien, doch zij alleen volgden haar. De ster die voor hen uitging, was geen komeet, doch een lichtgevend lichaam, dat door een engel gedragen werd. Overdag leidde hen een engel. Dit alles had grote verwachtingen in hen gewekt; zij spiegelden zich grote dingen voor, maar hoe groot was hun verbazing, toen zij alles daar geheel anders vonden; hoe voelden zij zich ontsteld bij het zien hoe achterdochtig Herodes hen ontving en hoe niemand iets afwist van hetgeen zij hoopten te vinden. Wanneer zij nu tenslotte te Bethlehem aankwamen en in plaats van het heerlijk paleis dat zij in de ster gezien hadden, slechts een grove rotsspelonk vonden, bestormde hen de twijfel, doch zij kampten edelmoedig en volhardden in hun geloof. Bij de aanblik van het Kindje Jezus verzwond hun bekoring, want zij herkenden dat alles wat zij in de ster gezien hadden, in vervulling was gegaan. Hun sterrenwaarnemingen hadden zij steeds gepaard laten gaan met vasten, gebed, godsdienstplechtigheden en allerlei verstervingen en wassingen. Hun gezichten kregen zij niet onder het bekijken van een enkele ster, doch van meerdere, die samen een sterrenbeeld vormden. De sterrendienst oefende op lieden, die in betrekking stonden met de wereld van het kwaad, een noodlottige invloed uit; zulke personen vielen bij hun aanschouwingen vaak in hevige stuiptrekkingen (cfr. fasc. 20, nr. 937), en de zulken waren het, die de betreurenswaardige mensenoffers invoerden. Anderen echter, zoals de H. Driekoningen, konden deze beelden bedaard en met gevoelens van godsvrucht beschouwen en werden er steeds deugdzamer door. Fascikel 5 591