140. Maandag 3 tot woensdag 5 december. – Toen de koningen Kausoer (Kausur) verlieten, zag ik dat een aanzienlijke groep van voorname personen, die dezelfde reis af te leggen hadden, zich bij hen aansloot. Op 3 en 4 december zag ik de stoet over een uitgestrekte vlakte rijden. Op 5 december hielden zij een halte bij een bron, zonder echter af te spannen; zij gaven voeder en drank aan hun dieren en bereidden spijzen voor zichzelf. In de laatste dagen zong de zuster ‘s avonds in haar slaap soms enige rijmpjes op een uitheemse, doch indrukwekkende melodie. Naar de reden gevraagd, antwoordde zij: “Ik zing mee met de beminnelijke koningen; zij zingen zo welluidend menig kort vers. Om een voorbeeld te geven: Door bergen en woestijnen willen wij reizen, om de nieuwe Koning onze hulde te bewijzen. (Wir wollen über die Berge ziehn, und vor dem neuen König knien.) Wij gaan op zoek naar onze Koning, verlieten daarom land en woning. Wij willen Hem geschenken bien met nog meer andre lien. O vreugde, naar zijn heerlijke paleizen wil ons zijn ster de wegen wijzen. Zij improviseren deze liedjes en zingen ze afwisselend; één zingt een vers voor en alle anderen herhalen het. Hierop zet een tweede een ander vers in, een derde weer een nieuw en zo houden zij onder het rijden niet op aangenaam en geestdriftig te zingen. Fascikel 5 592