hoveling dringend Herodes te willen vragen, waar zij de pasgeboren koning van de Joden konden vinden, wiens ster zij gezien hadden en gevolgd waren en dien zij kwamen aanbidden. Hierop bracht de hofbeambte verslag uit van zijn ondervraging bij Herodes en deelde hem ook de vraag van Teokeno mee. De vorst was geheel ontsteld, doch hij vermande zich en liet aan Teokeno antwoorden dat hij het geval zou onderzoeken, dat hij in eigen persoon morgenvroeg hen allen zou ontvangen en meedelen wat hij daaromtrent vernomen had. Ondertussen konden zij onbekommerd uitrusten van de vermoeienissen hunner lange reis. Toen Teokeno bij zijn reisgezellen terugkwam, was het bescheid dat hij bracht, niet zeer bemoedigend; hun onzekerheid was niet weggenomen; ook dachten zij er niet aan te gaan rusten en lieten een deel van het afgeladen reisgoed weer ladensgereed zetten (om, zo nodig, reisvaardig te zijn). Ik zag hen die nacht niet gaan slapen, maar wel dat enigen hunner in de stad met gidsen ronddwaalden en de hemel onderzochten om de ster te ontwaren. In Jeruzalem zelf was het stil, maar bij de wacht vóór de ronde herberghof was er een druk geloop, gepraat en gevraag; de koningen konden het vermoeden niet van zich afzetten dat Herodes misschien alles wist, maar het voor hen geheim wilde houden. Toen Teokeno in het paleis van Herodes binnentrad, was er een feest aan de gang; de zalen waren hel verlicht; er waren allerhande wellustige mensen en ook schaamteloos opgedirkte vrouwen bij hem. Teokeno’s navraag naar een nieuwgeboren koning joeg hem grote schrik op het lijf en na zijn onderhoud met Teokeno liet hij aanstonds alle opperpriesters en schriftgeleerden bij zich ontbieden. Ik zag deze nog vóór middernacht met schriftrollen bij hem samenkomen; zij hadden hun priesterklederen en borstschilden aan en hun gordel was met letters versierd; ik zag er wel 20 om hem vergaderd. Hij vroeg hen waar de Christus geboren moest worden en ik zag hoe zij hun schriften voor hem open rolden, hun Fascikel 6 627