Ook Herodes had daarvan gehoord en in alle stilte navorsingen over het geval laten doen bij Bethlehem. Dan was het dat amper 3 of 4 dagen na de geboorte (op 28 november, zie fasc. 5, nr. 126), bespieders van Herodes een bezoek aan de grot gebracht hadden, doch toen zij met de arme H. Jozef gesproken hadden, brachten zij het bericht, zoals zulke hovaardige lui de zaken gewoonlijk beschouwen, dat het geval van geen betekenis was: er huisde daar slechts een arme familie in een ellendige grot en het hele geval was het spreken niet waard. Ja, van het begin af waren zij veel te hoogmoedig geweest om Jozef in een gesprek grondig uit te horen. Dit hadden zij te minder gedaan, omdat men hun opgedragen had alle opzien te vermijden. Doch nu kwam daar opeens die talrijke stoet van de H. Driekoningen hem als het ware op het lijf gevallen; dit stortte hem weer en nu nog dieper in de grootste angst en vertwijfeling; immers, die stoet van aanzienlijke mannen kwam met grote luister van zo verre en verdiende meer aandacht dan ijdel gepraat; daar hij de koningen zo zeker van hun zaak naar de nieuwgeboren koning hoorde vragen, veinsde hij de goede wil, ja het verlangen om ook het kind te gaan eren en dit verblijdde zeer de koningen. De hoogmoedige verblindheid van de schriftgeleerden kon hem zijn onrust niet benemen, en het belang dat hij er bij had om het gerucht over dat gebeuren te stikken, was meebepalend voor zijn houding. Niet aanstonds ontkende hij de verklaringen van de koningen, noch sloeg hij dadelijk de hand aan Jezus, om niet door zijn handelwijze aan dit toch al onhandelbaar volk de schijn te geven dat de uitlatingen van de koningen waar en voor hemzelf vol heilloze gevolgen konden zijn. Daarom achtte hij het raadzaam zich door de koningen zelf nauwkeurige inlichtingen over de zaak te laten geven, om daarnaar zijn maatregelen te treffen. Wanneer hij later de koningen, die op een goddelijke waarschuwing langs andere wegen huiswaarts gekeerd waren, niet Fascikel 6 635