152. In het kleine dal achter de geboortegrot tot bij de grafspelonk van Maraha was het kampement van de koningen opgeslagen en waren de dieren in rijen aan palen vastgebonden, ieder in zijn perk tussen touwen. Bij de grote tent die dicht bij de geboortegrotheuvel opgericht was, zag men ook nog een ruimte die met matten overspannen was en waarin men een deel van de bagage ondergebracht had, doch het grootste gedeelte hadden zij in de grafspelonk van Maraha opgestapeld. Toen allen het Kindje aanbeden en de geboortegrot verlaten hadden, waren reeds de sterren aan de hemel verschenen en zij verzamelden zich in een kring bij de grote oude terpentijnboom, die zich boven de grafspelonk verhief. Daar hielden zij met plechtig gezang een godsdienstoefening ter ere van de sterren. Het is niet met woorden te vertolken hoe zielroerend hun gezang in het stille dal weerklonk; zo vele eeuwen hadden hun voorouders de sterren waargenomen, onder de sterren gebeden en gezongen en heden waren hun verzuchtingen verhoord, hun hoop vervuld, hun wachten beloond. Hun gezang steeg nu op uit een hart dat zwijmeldronken was van dankbaarheid en vreugde. Jozef vergast zijn bezoekers. – Onweerswolken aan de Kim. Inmiddels had Jozef, hierbij door een paar herders terzijde gestaan, een kleine maaltijd in de tent van de koningen bereid; zij brachten er schalen en borden binnen met kleine broden, vruchten en honigraten, schoteltjes met kruiden en ook kruikjes met balsem en zij zetten dat alles klaar op een lage tafel op een vloertapijt. Reeds in de morgen had Jozef dit alles bijeengebracht voor het onthaal van de koningen; hij kende te voren hun aankomst, want de H. Maagd had het hem voorzegd. Fascikel 6 655