Wanneer nu de koningen met hun verwanten van hun avondgezang naar hun tent terugkwamen, zag ik Jozef hen vriendelijk ontvangen; hij heette hen welkom en bad hen als zijn gasten zich zijn kleine maaltijd te laten welgevallen; hijzelf nam plaats midden tussen hen rondom de lage tafel en zo aten zij. (Lage tafel, zie fasc. 1, nr. 13, voetnoot 31). Bij deze gelegenheid was Jozef allerminst schuchter, integendeel! hij was vrijmoedig en zo vrolijk en vol troost dat hij weende van vreugde. Bij dit zien kon ik wel niet anders dan denken aan mijn vader zaliger, de arme landbouwer, die bij mijn inkleding als non onder zo vele voorname gasten aan tafel plaats moest nemen. In zijn eenvoud en nederigheid had hij daar aanvankelijk erg tegen opgezien, maar naderhand was hij zo opgewekt en onbevangen, dat hij vreugdetranen stortte; hij was, zonder dit te willen of zelfs te weten, de hoofdpersoon op de ereplaats bij dit feest. Na deze kleine maaltijd verliet Jozef weer zijn gasten; enige voornamen uit de stoet begaven zich nu voor de nacht naar een herberg te Bethlehem; de overigen legden zich ter ruste op hun legersteden die in hun grote tent rondom langs de wanden in gereedheid gebracht waren. In de geboortegrot teruggekeerd plaatste Jozef alle ontvangen geschenken ter rechterzijde van de kribbe in een wandholte die hij met een scherm had afgesloten, zodat men niet zag wat er in opgeborgen was. De meid van Anna die hier bij Maria in dienst gebleven was, had zich gedurende de hele plechtigheid achteruit gehouden in de kleine grot, waarvan de deur in de gang van de geboortegrot was344; zij was eerst uit haar schuilhoek weer te voorschijn 344 Hier, gelijk reeds vroeger schijnt K. werkelijk het bestaan te bevestigen van een klein grotje dat zijn ingang heeft in de noordwand van de gang der geboortegrot, maar de bekleding van de wanden met marmer en amianten tapijten laten niet toe de zaak te controleren. Fascikel 6 656