groepen, om vlugger vooruit te komen, zuidwaarts langs de Dode Zee door de woestijn van Engedi. Ondertussen drongen de koningen er bij de H. Familie nog op aan om samen met hen de vlucht te nemen, omdat het gevaar dat hen bedreigde, niet denkbeeldig, maar zeer reëel was; en dan smeekten zij Maria om zich ten minste met het Kind te verbergen, opdat haar toch om hunnentwil geen leed of last zou aangedaan worden; zij weenden als kinderen, omhelsden nogmaals de H. Jozef, stamelden snikkend hartroerende afscheidswoorden en bestegen dan hun dromedarissen, die nu veel lichter bevracht waren en doorkruisten in vlugge rit de woestijn. Toen zij buiten in het vrije veld gekomen waren, zag ik de engel bij hen om hun de weg te wijzen, die zij houden moesten; zij waren in een oogwenk verdwenen. De verschillende groepen volgden verschillende wegen, de ene groep ongeveer een kwartier ter zijde van de andere; eerst trokken zij ongeveer een uur lang in oostelijke richting (zie huidig nr. 153, voetnoot 345) en daarna in zuidelijke door de woestijn op parallelle wegen, hetzij langs, hetzij meer verwijderd van de Dode Zee. Daarna liep hun terugweg door de landstreek, waardoor Jezus in zijn derde jaar openbaar leven uit Egypte terugkeerde. Fascikel 6 663