160-161-162. Kort nadat de zienster de indruk gehad had dat Anna iets meenam wat  haar toebehoorde en zij haar verwondering daarover had uitgedrukt,  had het volgende plaats, terwijl zij in helderziende toestand verkeerde:   “Anna heeft bij haar afreis”, zei zij, “een groot deel van de geschenken der koningen meegenomen; het bestond hoofdzakelijk uit stoffen; veel daarvan is in het bezit van de ontluikende Kerk gekomen en overblijfselen (of relikwieën) zijn tot heden toe bewaard gebleven. Een stukje van het dekkleed, waarmee het presenteertafeltje belegd was, waarop zij hun geschenken plaatsten, en ook van een hunner mantels, bevinden zich onder mijn relikwieën.”   Hier is het nodig de volgende tussennota te lezen.    Het is de verkorting van een veel langer nota die Brentano hier  plaatst, maar deze samenvatting bevat het wezenlijke.    Men begrijpe de uitdrukking ‘mijn relikwieën’.    Ten gevolge van de verwoesting van vele kerken en ook ten gevolge  van de zorgeloosheid en van het gebrek aan geest van geloof bij vele  priesters en christenen in die tijd, waren vele relikwieën en heilige  voorwerpen van onschatbare waarde verloren gegaan, verspreid en  zoek geraakt of zelfs in de handen van leken, of wat nog erger is, bij  marktkramers en sjacheraars terecht gekomen.   K. nu bezat in de hoogste mate de gave om gewijde voorwerpen van  profane te onderscheiden, echte relikwieën van valse, enz.  Ware  relikwieën herkende zij niet alleen als zodanig en heilig, maar zij zag  tevens van waar en van wie deze heilige overblijfselen waren, kende  hun geschiedenis en wisselvalligheden en kon ook, althans in grote  trekken, het leven der heiligen van wie ze waren, verhalen.   Zo hadden Brentano en andere vrienden van de zieneres vele van die  verdwaald geraakte schatten in hun bezit gekregen, verzameld en bij  haar gebracht.  Haar buitengewoon zielsbestuurder, deken  Overberg, had haar twee kasten bezorgd met relikwieën, die uit  Fascikel 6 680