Hierover lezen wij in Géogr. univ.: “De moerbeiboom gedijt er welig en  voedt ontelbare zijdewormen, die door hun gespin de grondstof leveren  aan een groot aantal zijdefabrieken; ook meer noordelijk (in Tartarije) is,  dankzij de vele moerbeibomen, de zijdenijverheid zeer bloeiend.” (blz.  196, 209, T. V).   ***  Brentano vertelt in zijn uiteenzetting zijn proefneming met twee andere  dergelijke zakjes.    A) Één daarvan gebruikte haar schoonzuster om er sterkte en troost in  te vinden.  Op een afstand van 3 uren zag K. er de inhoud van en  deelde die aan Brentano mee.    Op verzoek van K. bracht die schoonzuster van Flamschen haar het  pakje terug.    Brentano opende het en het bevatte, zoals K. gezegd had: een  donkerrood stukje tapijt en twee stukjes dun weefsel, als kripfloers  van de kleur der ruwe zijde, een stukje hout en een paar witte  steenschilfertjes.   Brentano stak elk ding afzonderlijk in enveloppen, gaf ze haar één  voor één en zij zegde: ”Gij moet dat alles zorgvuldig bewaren en  geen rafeltje er van verliezen.    1) Die dikke, thans bruin uitziende stoffe was dieprood en behoorde  tot een vloerkleed, ongeveer zo groot als mijn kamer; de  dienstknechten van de koningen spreidden het als een tapijt open  op de bodem van de geboortegrot en Maria was met het  Jezuskind erop neergezeten, terwijl ze wierookten.  Maria heeft  dit kleed daarna steeds in de grot bewaard en het later op de ezel  meegenomen, toen zij voor de opdracht van Jezus in de tempel  naar Jeruzalem ging.   2) Het lichte, kripachtig weefsel is een stukje van een korte mantel;  deze bestond uit 3 afzonderlijke banen die aan een halskraag  bevestigd waren; zij droegen hem als een soort stola bij  godsdienstplechtigheden, waarbij die banen over hun rug en  schouders los en waaiend neerhingen; de zoom was van franjes  en kwasten voorzien.   Fascikel 6 682