Eindelijk bereikten zij het punt waar de roversfamilie afscheid van het heilig huisgezin wilde nemen; ze was zeer ontroerd en de man richtte met nadruk deze woorden tot de afreizenden: “Weest ons indachtig, waarheen gij ook moogt komen.” Bij deze woorden zag ik plots een bijtafereel; ik beschouwde Jezus hangend aan het kruis op het ogenblik dat de rouwmoedige moordenaar tot Jezus zegde: “Heer, denk terug aan mij, eenmaal dat Gij in uw rijk gekomen zult zijn.” En ik herkende dat die stervende, berouw hebbende moordenaar en vrijbuiter de man was die hier als kind door Jezus genezen was geworden. De vrouw van de vrijbuiter heeft na verloop van tijd dit roversverblijf verlaten, van dit zondig bedrijf afgezien en zich gevestigd op een plaats, waar de H. Familie verder op haar vluchtreis (zoals we zullen zien), gerust heeft. Daar zal een bron ontspringen en een balsemhof ontstaan. Daar zullen zich vele goedgezinde mensen komen vestigen. Verloop van de verdere reis. 179. Ik zag de H. Familie met het roversverblijf achter de rug, weer door een woestijn trekken (ten westen van de berg Moeëileh). Hier was andermaal geen spoor van een weg nog te bemerken en ik zag opnieuw allerlei kruipdieren, o.m. kruipende hagedissen met vleermuisvleugelen en ook slangen tot hen naderen, doch geen enkel van die dieren kwam om hun kwaad te doen en ze schenen hun slechts de weg te willen wijzen. Wanneer later nog eens alle spoor van weg en richting verdwenen was, zag ik hen door een zeer liefelijk wonder geholpen en hun de weg gewezen worden. Aan weerszijden van de weg schoot namelijk van afstand tot afstand de bloem of plant op, die men de ‘roos van Jericho’ noemt, met haar gekromde kroezige twijgjes, Fascikel 7 757