Joannes in zijn schuilplaats in de woestijn bezocht, om, wanneer Herodes hem ooit naar de verblijfplaats van zijn zoon mocht ondervragen, hij naar waarheid zou kunnen verklaren deze niet te kennen. Om evenwel zijn groot verlangen naar Joannes tegemoet te komen, gebeurde het enkele malen dat deze ‘s nachts heimelijk uit de woestijn kwam en zijn ouders een bezoek bracht. Dan hield hij zich een korte tijd in het ouderlijk huis verborgen op. Wanneer zulk een bezoek plaats moest hebben en zonder gevaar kon geschieden, was het waarschijnlijk zijn engelbewaarder die als gids hem erheen leidde. Ik zag hem steeds door hogere machten (hemelse geesten) bestuurd en beschermd worden en lichtende gestalten als engelen bij hem. Joannes was voorbestemd om, afgezonderd van de wereld en beroofd van de normale menselijke bestaansmiddelen, in de woestijn door de Geest Gods opgevoed en onderwezen te worden. Vandaar dat de woestijn, gezien ook zijn aangeboren neiging, een onweerstaanbare aantrekking op hem uitoefende. Bovendien werd het door Gods Voorzienigheid zo beschikt dat ook de uitwendige omstandigheden hem noodzaakten zich in de woestijn terug te trekken. Vanaf zijn vroegste kinderjaren heb ik hem overigens nooit anders gezien dan eenzaam en steeds verdiept in gedachten. En, gelijk de H. Familie met het Kindje Jezus op een goddelijk bevel veiligheidshalve naar Egypte gevlucht was, zo had ook Elisabet de kleine Joannes, Jezus’ voorloper, in de woestijn verborgen. Ook Joannes was trouwens verdacht en werd opgespoord, want de geruchten die aanstonds na zijn geboorte in heel Judea in omloop kwamen (Lk. 1, 65), waren nog niet uitgestorven; de wonderen die zijn geboorte gekenmerkt hadden, waren overal bekend, zoals ook het feit dat velen hem met een hemels licht omgeven gezien hadden; daarom stond ook hij bij Herodes in verdenking; deze had het zeer op hem gemunt. Reeds meermalen had Herodes Zakarias om rekenschap gevraagd omtrent het verdwijnen van Joannes, maar had tot nog toe nooit Fascikel 7 800