Hij bestond uit driehoekige, aan elkaar geregen goudstukken, die door hun verbinding geleken op de snoeren van een weegschaal met hun bekkens. Hier bestonden de snoeren uit aan elkaar geketende, driehoekige stukjes met enige zijlinies (nevenstukjes die zijlinies voorstelden). Op deze stukjes waren de namen van de leden van de stam gegraveerd. Al deze snoeren liepen in het middenpunt van een deksel samen, en kwamen, wanneer dit deksel met de snoeren neergelaten en op het weegschaalbekken gelegd werd, in dit bekken op een hoop te liggen, waarin ze nu als in een gesloten doos geborgen waren. Die verschillende stukken waren dik en geel en de tussenschakels (die Zwischenglieder), waren dun en wit als van zilver; ze glinsterden. Van verschillende van die gele stukken hingen weer andere neer; ik heb ook horen noemen, doch ben weer vergeten, hoe vele sikkels, wat een zekere som betekende, deze oorkonde woog en waard was. De Egyptische priesters hadden reeds naar deze stamboom allerlei berekeningen gemaakt, doch deze waren totaal verkeerd, zoals al hun overige, eeuwige berekeningen. Toen Abraham in dit land aankwam, moesten zij wel door hun sterrenkijkers en toverprofetessen of waarzegsters iets van hem vernomen hebben, meer bepaald dat hij van een zeer edel geslacht was en dat uit hem en zijn vrouw een uitverkoren volk zou voortspruiten. Zij poogden door hun waarzeggerij steeds edele geslachten te ontdekken en zochten zich dan met deze door huwelijken te verbinden; hierdoor slaagde de duivel erin, hen tot verkrachting en ontucht te verleiden, om zo de zuivere stammen te doen ontaarden. Abraham die vreesde dat hij, wegens de schoonheid van Sara, zijn echtgenote, door de Egyptenaren gedood mocht worden, liet haar voor zijn zuster doorgaan, en dit was ook geen leugen, want zij was zijn halve zuster, de dochter van zijn vader Tara en van een andere moeder (Gen. 20, 12). De koning ontbood Sara in zijn paleis en gaf haar zijn voornemen te kennen om haar tot zijn Fascikel 7 817