Ik zag Jozef dit bevel aan de H. Maagd en het goddelijk Kind meedelen, en hoe zij aanstonds gehoorzaamden en alle toebereidselen tot de terugkeer maakten met dezelfde spoed, waarmee zij gehoorzaamd hadden en vertrokken waren, toen zij het bevel gekregen hadden om naar Egypte te vluchten. De volgende morgen, toen hun besluit vernomen werd, kwamen vele mensen zeer bedroefd afscheid van hen nemen en zij brachten hun allerhande geschenkjes in kleine kistjes van bast. De mensen waren gevoelig getroffen en echt bedroefd; een deel van hen waren Joden, doch de meesten bekeerde heidenen; de Joden waren hier in het land met heel hun groep zo diep in de afgoderij verzonken, dat zij bijna niet meer te herkennen waren. Ondertussen waren er hier ook mensen, die zich over het vertrek van de H. Familie verheugden, want zij hielden hen voor mensen met toverkracht, die door de machtigste onder de boze geesten alles vermochten. Ik zag onder de brave lieden die aan de H. Familie geschenken brachten, ook moeders met hun knaapjes, die speelkameraadjes van Jezus geweest waren, en tussen hen viel mij vooral een vrouw van aanzien op; zij was uit de stad en had haar zoontje bij zich, dat reeds enkele jaren was en dat zij ‘zoontje van Maria’ placht te noemen, want deze vrouw was lang kinderloos geweest en eindelijk had God haar op de voorspraak van de H. Maagd met dit jongetje gezegend. Deze vrouw heette Mira en haar zoontje Deodatus (= door God gegeven). Ik zag dat zij aan de kleine Jezus wat zakgeld gaf, driehoekige, gele, witte en bruine stukjes en dat Jezus, ze in ontvangst nemend, naar zijn Moeder opkeek413. 413 Die jongen, Deodatus, zal later een leerling worden van Jezus. Wanneer deze van Chaldea langs Egypte naar Palestina terugkeert, zal Hij Matarea aandoen en die jongen als leerling naar Palestina meenemen (cfr. fasc. 28, nr. 1624). Fascikel 7 822