paasmorgen na de aardbevingen echter wel deden, om de aangerichte verwoestingen te beschouwen. K. aanvaardt dus een zekere wet (die echter uitzonderingen toelaat), wet of gebruik dat volgt uit de invoering van de verschillende voorhoven der vrouwen, mannen en priesters. Maar die voorhoven hebben niet altijd bestaan. - Eerst in Salomons tempel werd het voorhof van de vrouwen ingevoerd, - na de Babylonische gevangenschap het voorhof van de heidenen. Zolang de tabernakel bestond was er maar één enkel binnenhof, was er geen sprake van afzondering of uitsluiting. - Alleen was aan de priesters het Heilige voorbehouden en - aan de hogepriester het Heilige der heiligen; het heiligdom had geen vestibule of hoogstens slechts een afdak aan de voorkant. Ook zien wij dat leken tot dicht bij het brandofferaltaar komen in een uitzonderlijke omstandigheid, hoewel hier wel een zeker terrein, enig ten dienste van de priesters, zal geweest zijn voor het verrichten van hun dienstwerk. Zulke passages in de H. Schrift waar we leken, zelfs misdadigers tot tegen het altaar zien komen, zijn: I Sam. III, 51; I Kon. 2. 28; Ex. 21, 14. Tijdens het loofhuttenfeest namen de leken deel aan de processies rondom het brandofferaltaar (cfr. Kopp, 350). Wanneer K. te Nazareth het Poerimfeest ziet vieren, bemerkt zij dat op analoge wijze de vrouwen die dag het voorrecht genieten in de synagoge op plaatsen te mogen komen, die anders aan de priesters en leraren voorbehouden zijn, ja, zelfs aan die zelfde personen vermaningen te mogen geven. Het onderscheid van voorhoven met de gebruiken of wetten die er uit volgden, steunt dus niet op de wet van Mozes en uitzonderingen op die gebruiken zijn des te gemakkelijker. Volgens K. mocht Jezus tot in de vestibule komen als profeet. Voor hen die Hem als profeet erkenden, was de zaak vereenvoudigd. Wanneer Joakim tot in het Heilige gebracht werd, geschiedde dit ten gevolge van een goddelijke openbaring en bevel aan de priesters. Uit dit alles volgt dat wij Flavius Josephus, die veel houdt van overdrijvingen en ook wel eens van een verdraaiing, niet te gauw moeten geloven, waar hij beweert dat om geen redenen en onder geen omstandigheden leken op de Fascikel 7 841