I. De oostelijke heuvelketen van zuid naar noord

bezichtigd.

De heuvels Ofel, de Tempelberg en Bezeta.

In de oostketen onderscheidt men van zuid naar noord de heuvels

Ofel, de Tempelberg en Bezeta; de laatste naam betekent ‘Nieuwe

Wijk’.

1) Ofel.

De heuvel Ofel stijgt vanaf de zuidpunt met zijn niveau van 655

m geleidelijk met een aantal terrassen omhoog tot tegen de

grondmuren van het Tempelplein, waar hij een vrij ruime

hoogvlakte vormt met een niveau van 720 m.

In zijn geheel vormt de heuvel een driehoek met de punt in het

zuiden en de kortste zijde in het noorden. Op die kleine heuvel

Ofel was het oorspronkelijke, door David veroverde Jeruzalem

gelegen, de beginkern der latere uitgebreide stad. Die heuvel

droeg ook de naam stad van David.

Van zuid naar noord is zijn lengte 600 m en zijn gemiddelde

breedte 100 m. De oostelijke lange zijde daalt tamelijk steil naar

de Kedronvallei af, de westelijke naar de Siloë-vallei, thans veel

minder diep dan ten tijde van Jezus, want ze is in deze omgeving

bijna 20 m opgevuld. In Jezus’ tijd was de heuvel niet alleen ten

oosten omgeven door de buitenste stadsmuur, maar hij had nog

zijn oude W-muur, een binnenmuur geworden, bewaard.

De oostmuur eindigde aanvankelijk waar nu zich de zuidoosthoek

van het Tempelplein bevindt. Later boog hij naar het oosten uit,

vervolgde zijn loop naar het noorden, parallel met de

Tempelpleinmuur en liet tussen deze en zich (= de oostmuur zelf)

een smalle ruimte voor een stadswijk; ook had die muur meerdere

poorten, ondermeer de Waterpoort (Neh. 3, 26), waardoor men de

gevangen genomen Jezus de stad binnenbracht; ze lag ongeveer

Fascikel 8