met Joannes na Jezus’ dood. Het terrein nagaand moet men wel

aannemen dat het zogenaamde huis van Maria’s afsterven, dat in

de Benedictijnerkerk vereerd wordt, niet ver verwijderd kan zijn

van de plaats waar Maria enige jaren gewoond heeft, eer ze naar

Efeze verhuisde. Deze kerk plaatse men op onze kaart tussen

Cenakel en Burg van David.

Over het Cenakel hier alleen het volgende.

Tweemaal beweert K. dat het Cenakel in zijn gehele lengte

onderkelderd was. De jongste gebeurtenissen hebben de juistheid

van deze verklaring aan het licht gebracht. De moslims hielden

die kelders uit bijgeloof gesloten en dit reeds zolang dat slechts

weinigen hun bestaan kenden of ook maar vermoedden. Nadat de

Israëlis in 1948 dit gebouw veroverd hadden, werden die kelders

open gesteld en ingericht tot bijzondere zalen, waaraan zij

nationale herinneringen verbonden hebben; zulke zalen zijn er een

hele reeks (cfr. Guide bleu, 330-331).

200 m ten oosten van het Cenakel ligt op de oosthelling van Sion

een Augustijnerklooster. In zijn tuinen heeft men kelders en een

soort gevangenissen ontdekt, die een lange beschrijving zouden

vragen. Op grond hiervan, alsook van litteraire documenten is

men tot de overtuiging gekomen dat men zich hier op de plaats

van het gerechtshof van Kaïfas bevindt (cfr. Suppl. D.B. Eglise de

S. Pierre). Bij deze nieuwe mening, gegrondvest op de stevigste

argumenten sluiten wij ons gaarne aan, te meer omdat die ligging

bijzonder goed past in het kader van K.’s verhalen.

Aan de noord-grens van het domein werd de hogerop reeds

vermelde rotsweg blootgelegd, die met vele trappen naar de Siloë-

vijver afdaalt.

Twee noordwaarts lopende zijwegen scheiden er zich van af en

langs één daarvan werd Jezus naar het paleis van Pilatus geleid.

De hoofdweg eindigt met een serie van 34 treden, die bij de

noordwesthoek van de grote vijver uitkomen.

Fascikel 8