B. De noordelijke uitbreiding.

“Herodes brak de noordelijke muur door,” zegt Flavius Josephus,

“en verdubbelde de oppervlakte van het Tempelplein.”

(vermeerderde het met 1/4) (B. J. II, 132).

Zo breidde het Tempelplein zich in het noorden uit tot tegen de

voet van de loodrechte rotsbank waarop de Antoniaburcht zich

verhief. In artikel ‘Jeruzalem’ hiervóór, (punt D. I. De oostelijke

heuvelketen van zuid naar noord bezichtigd), zegden wij er een

kort woord over en gaven er zelfs een plan van; in de

lijdensgeschiedenis zal er meer over gezegd worden.

Flavius Josephus verzekert ook dat die loodrechte wand met

gladde, gepolijste platen bekleed werd, zodat aanvallers die de

muur zouden willen bestijgen, er noodzakelijk afglijden moesten.

Een menigte van die platen zijn tot heden toe op hun plaats

gebleven.

In de noordoosthoek moest Herodes zijn toevlucht nemen tot

onderbouwwerken, maar minder geweldige dan die van Salomon

in de zuidoosthoek. Die noordelijke strook was vóór zijn inlijving

in het Tempelplein bewoond geweest door priesters en

goudsmeden, vooral de oostelijke helft (cfr. Nehem. 3, 32; Guide,

217).

Het Tempelplein van Herodes heeft tot heden toe zijn

uitgestrektheid behouden; de juiste maat is wegens hindernissen

moeilijk te nemen, maar men geeft als bijna strikt juiste

afmetingen:

- 462 m (of 474) m ten oosten;

- 491 m ten westen;

- 282 m ten zuiden; en

- 310 m (of 320 m) ten noorden.

Het heeft een omtrek van ongeveer 1546 m (of 1568 m);

zijn vorm is die van een trapezium of vierhoek met ongelijke

zijden (cfr. D.B. Temple; ook Prat, J. Chr. II, 208).

Fascikel 8