Het had 13 doorgangen en ieder doorgang was voorzien van een dubbel plakkaat, in het Grieks en Latijn vermeldend dat het voor de heidenen op straffe van dood verboden was die grens te overschrijden (B. J. II, 133). Zulk een plakkaat werd in 1871 in de nabijheid van de moskee van Omar teruggevonden, met een tekst in het Grieks; aan de andere stijl van de doorgang zal het verbod in het Latijn zijn geweest. Soms wordt door het muurtje, waar Flavius Josephus gewag van maakt en waarin hij 13 toegangen aanduidt, een apart, zelfstandig muurtje verstaan. Maar in andere passages (Ant. III, 74) verklaart hij dat die plaatsen met verbod om verder te gaan, aangebracht waren bij de trappen die naar het Hiëron of Heilig Gebouwencomplex voerden, d.i. de omringende gebouwen rond de eigenlijke tempel. Wij kunnen hieruit afleiden dat het muurtje van Flavius Josephus de voorwand was van het terras of stoep die rondom het Hiëron liep; dit terras was 5 m breed en had een borstwering of randmuur die de voorwand verhoogde. Die 13 trappen zijn geen 13 treden die zonder onderbreking rondom liepen, maar 13 trappen die van afstand tot afstand leidden naar de voorruimte of stoep (spatium antemurale, in het Hebreeuws ‘Chel’); het zijn 13 toegangen; ze hadden aan weerskanten een leuning, die zich boven verenigde met de borstwering. Flavius Josephus kent aan het muurtje een hoogte toe van 3 el en men kan dit overeenbrengen met de 14 of 15 treden die iedere trap telde, wanneer men een trede berekent op 0,12 m (cfr. Guide, 100). Alle boven de grond verheven terrassen moesten tegen ongeval van een borstwering voorzien zijn (Deut. 22, 8). Aan het einde van het terras rees de muur van het Hiëron, waarin men van buiten geen of hoogstens enkele kleine vensters, maar wel een aantal poorten ontwaarde. Waarschijnlijk waren die muren, afgezien van de glans en witheid van hun stenen en de rijke wijgeschenken (= offergave aan de goden in de tempel) Fascikel 8 67